စကၤာပူမွာ အလုပ္လုပ္ေနတ့ဲ ကုိေက်းညိဳက ရြာမွာက်န္ခ့ဲတ့ဲ သူ႔မိန္းမဆီ ဖုန္းေခၚေနတယ္... ...
"တီ တူ .. ဟလို မိန္းမ ၾကားလား တီးတြမ္ ၾကားလား"
"အဲ တီြ တူ ဘယ္သူလဲ တူတီ ဂြမ္"
"ငါ ငါ.. ေက်းညိဳ ေက်းညိဳ"
"ဘယ္သူ ဘယ္သူလဲ မၾကားရဘူး"
"အာ... ငါေဟ့ နင့္လင္ နင့္လင္"
"ေအာ္ ကုိျမင့္လြင္ လား အိမ္လာခ့ဲအံုးေလ"
"အဲ ဘယ္က ျမင့္လြင္လဲ မသိဘူး၊ ဒီမိန္းမေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး၊ ငါ ေက်းညိဳပါဆိုမွ"
"ေအာ္... ေယာက်္ားလား ေျပာ ေျပာ နည္းနည္းၾကားရျပီ"
"သတိရလို႔ ဆက္တာ၊ အေရးတၾကီးေတာ့ မရိွပါဘူး"
"ဘာရယ္... အရီးၾကီး ဟုတ္လား၊ အရီးၾကီး မရိွေတာ့ဘူး"
"ဘာရယ္... က်ယ္က်ယ္ေျပာဟ"
"အရီးႀကီး မရိွေတာ့ဘူး၊ ဟိုေန႔ကထင္းေခြသြားရင္ ေျမြေပါက္လို႔ ဆံုးသြားျပီေတာ့ အီး အီး ဟီး"
"ဘာ... မင္းအေမ ထီေပါက္တယ္ ဟုတ္လား၊ ဝမ္းသာတယ္ကြာ ဟား ဟား"
"ဘယ့္ႏွယ့္ ရွင္က က်မအရီးဆံုးတာကုိ ေပ်ာ္ေနတာေပ့ါ"
"သမီးေလးေရာ ေနေကာင္းရဲ႕လား"
"ဘာရယ္... ကုိေက်းညိဳ"
"သမီး ေနေကာင္းရဲ႕လားလို႔ ေမးတာ"
"ေအာ္... ေျမမေရာင္းပါဘူး၊ မိဘလက္ငုတ္လက္ရင္းေလးကုိ မေရာင္းပါဘူးေတာ့္"
"ဘာေတြမွန္းကုိ မသိေတာ့ဘူး"
"ဘာ ႏွမ္းဟုတ္လား... ႏွမ္းေတြကေတာ့ ေစ်းေကာင္းရလို႔ ေရာင္းလိုက္ျပီ ကုိေက်းညိဳ"
"အား ဒီေတာက္ဂျမင္းမဖုန္းလိုင္း"
"ဘာရယ္... ရွင္က က်မကုိ ေသာက္ကျမင္းမေလး ဘာေလးနဲ႔ ဆဲတယ္ေပ့ါ"
#$%@! ဆဲတ့ဲေနရာက်ေတာ့ လင္မယားကြဲေအာင္ လိုင္းေကာင္းေပးလိုက္တယ္
ဒီလိုနဲ႔ S$10 ကုန္ေရာ....
သန္၄ကုိ-ေပါက္ကရေရးသည္
https://www.facebook.com/
No comments:
Post a Comment